کیسه هوا یا AIR BAG چیست ؟
- 1392/05/06
- رامین شریف زاده
کیسهٔ هوا یک وسیلهٔ ایمنی مدرن در برخی از خودروهاست که در زمان تصادف خودرو پر از باد شده و به شکل بالش بین سرنشین و بدنه خودرو در نقش حفاظی نرم قرار
می‌گیرد.
برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهد که اگر کمربند ایمنی بسته شود کیسهٔ هوا تا ۸ درصد امکان مرگ سرنشین را می‌کاهد. کیسه‌های هوا هر ساله در حال ارتقا کارایی می‌باشد.
امروزه کیسه‌های هوا بعد از برخورد خودرو با موانع سخت در کسری از ثانیه باد شده و حائلی بین سر و بدن راکبین با اجزاء داخل خودرو می‌شود.
در این میان کمربند ایمنی با ایجاد شتاب منفی روی بدن مسافرین، باعث کاهش یافتن ضربه وارده می‌شود. اولین ثبت اختراع در مورد بالش‌های باد شونده، مربوط به سقوط هواپیماهاست که در طی جنگ جهانی دوم به ثبت رسیده‌است.
در دهه ۱۹۸۰ اولین کیسه هوا برای اتومبیل‌ها ساخته شد. پس از سال ۱۹۹۸، تمام اتومبیل‌های تولیدشده ملزم به داشتن کیسه‌های هوا در سمت راننده و مسافر گردیدند. آمارها نشان می‌دهد، استفاده از کیسه هوا در اتومبیل‌ها باعث کاهش ۳۰ درصدی خطر مرگ در تصادف‌های رو در رو می‌گردد.
هر کیسه هوا از ۳ قسمت اصلی تشکیل شده‌است:
• خود کیسه هوا که از پارچه نایلونی و سبک ساخته شده و در بین فرمان، داشبورد، در صندلی‌ها و درها جاسازی شده‌است.
• حسگر (سنسور) وسیله‌ای است که به کیسه فرمان می‌دهد تا پر از گاز مخصوص شده و باد شود.
باد شدن زمانی صورت می‌گیرد که نیرویی معادل با نیروی برخورد خودرو با سرعت ۱۶ تا ۲۴ کیلومتر بر ساعت، به دیوار آجری باشد.
در اثر برخورد، یک جزء در این سیستم تغییر مکان داده، باعث بسته شدن یک مدار الکتریکی شده و به سنسور فرمان می‌دهد که تصادف اتفاق افتاده‌است.
سنسور، اطلاعات لازم را از شتاب سنج دریافت می‌کند.
• سیستم باد کننده، با ترکیب تری نیترید سدیم و نیترات پتاسیم جامد، اشتعال صورت می‌گیرد و در کسری از ثانیه گاز نیتروژن تولید می‌شود. جریان گاز نیتروژن گرم، کیسه را باد می‌کند. کیسه نیز با سرعتی در حدود ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت از محل خود خارج می‌شود.
یک ثانیه بعد، گاز نیتروژن سریعاً از سوراخ‌های ریزی که در کیسه تعبیه شده خارج می‌شود.
.jpg)
